Kruiend ijs tegen de dijk

Lia van den Boom - Nijmegen
In het kader "Winters van toen" het volgende:
het was de winter van 1963. Ik ging op de fiets naar “Opa dijk”. Opa van Baren noemden we zo omdat hij op de dijk woonde en Opa van den Boom was “Opa turp”.
 
Op de terugweg, fietsend op de Maasdijk, schrok ik als kind van 7 jaar toch wel erg van het hoge water met zijn ijsschotsen die al kruiend met flink lawaai tegen de dijk aan kwamen. Vlug ging ik het Veerstraatje in, via de Oude Maasdijk naar huis. Later vond ik het wel mooi dat ik de Waal ook zo gezien heb. 
 

  Winter 1940 mobilisatie: drie soldaten op de ijsschotsen bij de Waal  
  Winter 1963: Truus van Welie op de ijsschotsen bij de Waal  
 
Een van de mooiste natuurherinneringen heb ik aan Dreumel, in de winter. Welk jaar weet ik niet meer. Ik liep op de wert. Er lag een flink pak sneeuw en het liep tegen de avond. De zon was diep rood. De lucht melkwit, de sneeuw glinsterde van de ijskristallen.
 
Vanaf het Vaticaan stegen een twintigtal zwanen op en vlogen voorlangs de rode zon. Als je zoiets op een reproductie ziet denk je, wat een kitsch. Maar in het echt, op dat moment sprookjesachtig mooi. Ik zal het nooit vergeten.