Poolexpeditie naar Varik |
||||
Antoon van Oss |
||||
We schrijven het jaar 1963. Broer Martien en ik zijn in
dit historische jaar als enige Dreumelnaren te voet de Waal overgestoken. Het
betrof een zéér goed voorbereide expeditie. Werkelijk aan alles hadden we
gedacht. De voorbereidingen namen wij in het geheim. Het leek ons beter om onze broers, zussen en vooral onze ouders buiten het plan te houden, aangezien zij, in onze ogen absoluut geen verstand van risico-inschatting, kruiend ijs en gevareninzicht en/of inschattingsvermogen hadden. Al met al hadden ze in onze beleving absoluut nergens verstand van. Per slot waren wij al 10 en 11 jaar. Dus qua inzicht zat het wel goed. |
||||
|
||||
Hij had nl. telefoon en waarschuwde onze vader in de zomer als het water te hoog kwam op de uiterwaarden voor het vee, dus namen wij aan dat hij ons in deze er ook wel "aan zou hangen". | ||||
Bij het ijs aangekomen begonnen wij zonder vrees aan onze overtocht. In het midden lagen twee vrachtschepen vast waar wij in een boog omheen strompelden. Het was strompelen, aangezien de schotsen tot wel een meter hoog reikten. Af en toe baanden we onszelf met de hamer een doorgang; we voelden ons als ervaren poolreizigers. |
||||
|
||||
Gaandeweg groeide ons ego uit tot buitenproportionele afmetingen. Helaas zouden we thuis het een en ander onder ons moeten houden vanwege het stellige onbegrip van onze familieleden. We stapten zo ongedwongen mogelijk de keuken binnen. Maar daar stond de fanfare al klaar. Ons weeë gevoel dat Kooijmans ons misschien toch gezien had werd bewaarheid. In geuren en kleuren had hij vader over de telefoon op de hoogte gesteld van het onverantwoordelijke gedrag van die "verrekte twee jong", zijn relaas beëindigend met de vraag of "wij helemaal gek waren geworden." Deze vraag had vader goed in zich opgenomen: hij herhaalde hem namelijk bij ieder klap op de steeds roder wordende billekes. Zo eindigde onze expeditie tenslotte in een ware deceptie. Het kunstje ging als een lopend vuurtje het dorp rond en al waren wij op het schoolplein hele pieten, buiten het schoolplein viel ons alom afkeuring en smaad deel. Maar je begrijpt: een zekere verbondenheid met de winnaar van de Elfstedentocht van dat jaar Reinier Paping blijf ik toch wel voelen. |
||||
Reactie | ||||
Ik wil graag even reageren op bovenstaand
verhaal. Volgens mij was Antoon van Oss niet de eerste en zeker niet de
enige die in 1963 de Waal overstak. Er zijn er toen tientallen
overgestoken. Maar ik denk dat ik de eerste was van de Dreumelse kant
want aangezien mijn aanstaande vrouw in Ophemert woonde, wilde ik
snel over het ijs naar de overkant!
Een paar dagen daarna ben ik met mijn vriend Geert de Rijk uit de Maasdijk weer overgestoken naar Ophemert. Als je oversteekt bij Gerrit Kooijmans (voormalig café aan d'n Bol) kom je in Ophemert en dus niet in Varik
Piet Udo (oud Dreumelnaar)
|
||||
|
||||
|