Aquila kampioen! - door Jos van Koolwijk
Op 11 juni 2007 is het precies 40 jaar geleden dat Aquila 1 kampioen werd en promoveerde naar de hoofdklasse KNVB, afdeling Nijmegen. Een bijzondere gebeurtenis die tot op dit moment niet meer geëvenaard is.

De meest roemruchte wedstrijd van dat seizoen was de wedstrijd thuis tegen Ochten op 4 juni 1967. Tot voor kort leefde deze wedstrijd alleen nog maar in de herinnering van de mensen die er toen bij waren.

Onlangs doken er echter kleurenbeelden op van deze legendarische wedstrijd. De wedstrijd werd namelijk gefilmd door Gertje Zondag. De filmbeelden lagen jarenlang bij Ad Heesakker, een van de spelers van het kampioenselftal, in de kast en doken onlangs weer op.

Ad beloofde de beelden aan zowel Aquila als Tremele. In goed overleg met Aquila maakte Arno v.d. Bosch er namens Tremele een prachtig filmpje van.

 

De huiskamervraag bij deze film luidt: Wat gebeurt er op 2.23 min.?

 
 

Samen met de spelers van dit elftal blikken we terug naar dat enerverende voetbalseizoen. De een is kort van stof, de ander wat langer. Maar samengevoegd wordt het toch een boeiend verhaal over een generatie voetballers die gezamenlijk een unieke prestatie leverde.......

------------------------------------------------------------------ -----------------------------------------------------------------
 

Nadat in juni 1964 de eerste wedstrijd op het nieuwe veld aan de Nieuwstraat gespeeld werd en op 9 augustus 1965 het sportcomplex officieel werd geopend, kon er begonnen worden aan de volgende lang gekoesterde wens: kampioen worden!

De laatste keer dat Aquila (spreek uit als Akwiela) dit gelukt was, was in 1947. Althans dat zeggen de archieven zoals bijv. Hou de Zon-Zij, maar echt hard bewijs is daarvan nog niet aangetroffen.

Adelaar -  Harrie de Vree

  

De kleedkamers in 1965
     
De naam, Latijns voor adelaar en bedacht door de latere burgemeester Th. Kooijmans, leent zich voor hoge vluchten en die wilde men in die dagen beslist gaan maken. Men vond het de hoogste tijd dat er ook op sportief niveau nieuwe wegen ingeslagen zouden worden. 
 

Om een goede basis te leggen voor de toekomst was  er o.l.v. Ben van Teeffelen, hoofd van de plaatselijke jongensschool, een goed functionerende  jeugdafdeling opgezet. In de periode 1962 - 1967 steeg het aantal jeugdspelers spectaculair van 25 naar 100. Samen met een groep enthousiaste jeugdleiders probeerde van Teeffelen op deze wijze het niveau van Aquila naar een hoger plan te tillen. De ouderen van nu spreken nog steeds met lovende woorden over hun tijd in de jeugdafdeling.
 
Een nieuwe trainer een nieuwe kans: Trainer Adriaan van den Donk
Tot 1965 werd het vlaggenschip van Aquila getraind door Roel Valburg. Het bestuur was echter van mening dat met de komst van een andere trainer er mogelijk ook nieuw bloed door de selectie zou stromen. Een belangrijke rol in het aantrekken van een nieuwe trainer was weggelegd voor Piet Lemmers. Hij was sowieso een belangrijke spil in de voetbalvereniging, zo onderschrijft ook Ad Heesakker:
 

"Het is algemeen bekend dat de toenmalige voorzitter Piet Lemmers een belangrijk aandeel had in het succes. Met zijn contacten in Beneden - Leeuwen waar trainer van den Donk zijn kunde had bewezen, wist hij de succestrainer naar Dreumel te halen.

De voorzitter was met zijn persoonlijkheid en humor de stimulerende factor in de vereniging"
 
Voor zijn komst naar Aquila vierde van der Donk tussen 1947 en 1957 al grote triomfen met Leones. Hij bracht in een tijdbestek van enkele jaren de Leeuwenaren van de rand van degradatie naar de afdeling Nijmegen tot de tweede klasse KNVB.

In het seizoen 1965 - 1966 werd hij aangesteld als trainer van Aquila (en bleef bij de club in 1972).

De herinneringen aan deze trainer zijn legio:
 

Gerard Luijpen: "Adriaan van den Donk kwam uit Oss en was uitvoerder bij een schildersbedrijf in Nijmegen"

Henk van den Bosch: "Toen van den Donk net van Leones afkwam, was zijn roem hem al vooruitgesneld. Iedereen zat met open mond naar zijn uitleg en woorden te luisteren.
      Zo gebruikte hij in die dagen ook een uitspraak die hij van de bekende Oostenrijkse trainer Max Merkel geleend had:  artikel1: De trainer heeft altijd gelijk. Artikel 2:  Indien de de trainer geen gelijk heeft, treed automatisch art.1 in werking!"
 
Hentje van Koolwijk, bestuurslid van Aquila herinnert zich deze trainer als "Een apart iemand. Hij zei dat ze op tijd naar bed moesten. Van den Donk ging  regelmatig naar het kapelletje van het “Boertke van Megen". Dat stond tegenover het klooster in die plaats. Ik heb me wel eens laten vertellen dat hij bij zijn spelers geld inzamelde en daar dan kaarsen van opstak . Ik heb hem daar verschillende keren ontmoet. Hij was een degelijke man, geen poespas. Een soort vaderfiguur voor die voetballers."
 
De trainingen
Er werd twee keer per week getraind op dinsdag- en donderdagavond. Iedere speler beleefde dat weer op z'n eigen manier:
Gedreven,gedisciplineerd en vooral ook op conditie en tactiek.(Ad Heesakker), best pittig (Bart en Uud Kuijpers), alles op conditie (Cub Driessen en Sjef van Mourik), hard werken, veel conditietraining, veel variatie (Jan Sas), conditietraining en teambuilding waren zijn sterke kanten (Gerard Luijpen). Henk Sas daarentegen heeft een geheel andere mening: "De trainingen waren simpel. Veel rondjes lopen en sprinten."
 
Niet iedereen woonde alle trainingen bij.......
 
Ad Heesakker: " Omdat ik een eigen bedrijf was begonnen, was het niet mogelijk om alle trainingen te bezoeken. Dat werd me niet in dank afgenomen. Ik vond het bedrijf echter belangrijker."

Gerard Luijpen: "Op dinsdag kreeg ik dispensatie omdat ik dan een cursus had."
       
Na afloop van de training op donderdag volgde er meestal een voorbeschouwing op de komende wedstrijd.....
 

Ad Heesakker: "Na de training van donderdag werd er vol overgave door de trainer een strijdplan besproken voor de komende wedstrijd,wat nieuw was en ook zondags voor de wedstrijd kwam een flinke peptalk van de trainer."

Henk Sas: "De trainingen werden goed bezocht. Donderdags na de training kwam Piet Lemmers (voorzitter) met koeken of appelflappen, soms wat droog of taai, maar het was altijd wel heel gezellig!"
       

Gerard Luijpen: "We hadden in Piet Lemmers een markant figuur als voorzitter."

Henk van den Bosch: "Voorzitter Piet Lemmers kwam in de rust altijd druivensuiker brengen en
zei dan altijd "Jongens doe je best en succes". Verder bemoeide hij zich nooit met het voetballen."
 
De opstelling

Elke week was het ook weer "kassie kijken" geblazen. Iedere voetballer keek dan op de wedstrijdkastje bij de ingang van het voetbalveld of hij opgesteld was, tegen wie er gespeeld moest worden en hoe laat de wedstrijd zou beginnen.

De trainer werkte met een vaste selectie, die op de wedstrijddagen via een roulatiesysteem werd aangevuld met  twee spelers van het tweede elftal. Meestal was de opstelling zoals hiernaast aangegeven.

Na de winterstop werd Cub Driessen vaste basisspeler, omdat Willie van Dongen ernstig geblesseerd raakte.

 

------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------

 
Start van de competitie
Eind augustus 1966 begon de competitie. Aquila was al een aantal jaren ingedeeld in de eerste klasse van de afdeling Nijmegen van de KNVB. Voor de duidelijkheid moet vermeld worden dat een gewonnen wedstrijd in die dagen twee punten opleverde. Inclusief  Aquila namen er 12 teams aan deze competitie deel.

De verwachtingen waren over het algemeen hooggespannen. Zeker na het prima resultaat in het seizoen '65 - '66 toen het elftal tweede werd achter kampioen Olympia uit Horssen.
 

Sjef van Mourik: Het verliep voorspoedig ,maar halverwege het seizoen werd ik voor twee wedstrijden geschorst,uit tegen Uchta en thuis tegen Lienden  die wedstrijden verloor Aquila allebei. Daarom werd ik als enige ongeslagen kampioen!!

Henk Sas: We hadden een jong team dat goed samen trainde.

De teamgeest was ook goed; daar zorgde de trainer wel voor.
 
Hoe het wedstrijdschema precies geweest is, hebben we niet meer kunnen achterhalen. Aan de hand van krantenartikelen doen we echter een poging om het voetbalseizoen zo volledig mogelijk te reconstrueren. Dat er hier en daar een wedstrijd ontbreekt, moeten we maar voor lief nemen. We beginnen ons verslag op 5 september, als De Gelderlander de stand na twee gespeelde wedstrijden weergeeft........

------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------
 
Waarschijnlijk was de eerste wedstrijd: Aquila - Woezik: 3-2   (gespeeld op zondag 4 september 1966.

De daarop volgende uitwedstrijd tegen Ewijk (12 september 1966) wel. Aquila won deze wedstrijd met 3 - 5.

Op zondag 19 september speelde Aquila de altijd lastige wedstrijd tegen DBV uit Maasbommel. De wedstrijd eindigde in 2-0. dit resultaat bracht Aquila samen met DVOL uit Lent aan kop.

 

De stand na 2 wedstrijden:

 

12 sept 1966
 
 

19 sept 1966
   

------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------
   
Zondag 25 september 1966: Niet alleen bij de spelers waren de verwachtingen hooggespannen. Ook kon het vlaggenschip van de Dreumelse voetbalvereniging zich steeds meer verheugen in een toenemende belangstelling van het publiek. De verslaggever stipt dat ook aan.

De stand na 4 wedstrijden:

------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------
   
Zondag 2 oktober 1966:Voor de vijfde wedstrijd vertrok men op  per bus richting Oosterhout.

Ook dit bleek een zeer lastige wedstrijd te zijn. De verslaggever spreekt over een vrij harde en defensieve wedstrijd:

De stand na 6 wedstrijden:
------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------
 

De volgende zondag, 9 oktober 1966, kwam Lienden op bezoek. Van deze wedstrijd is weinig bekend en dat is misschien maar goed ook want de gezichten zullen ongetwijfeld op onweer hebben gestaan, gezien het feit dat Aquila - thuis nota bene! - met 0 - 2 verloor! Daardoor zakte men naar de derde plaats op de ranglijst.

Er zullen tijdens de daarop volgende trainingen ongetwijfeld pitte woorden gesproken zijn door trainer van de Donk. Dit vooral met het oog op de belangrijke uitwedstrijd tegen medekampioenskandidaat Uchta.

Zou het misschien zo zijn geweest dat de spelers zich op de zaterdagavond niet aan de regels hadden gehouden van "Liever niet uitgaan" en "op tijd naar bed."? Hoe dan ook.... iedereen interpreteerde de afspraken op zijn eigen manier:
 

Uud Kuijpers: "Op zaterdagavond ging je  zo vroeg mogelijk naar bed."

Bart Kuijpers: "Ja, zaterdags gingen wij om 22.00 uur naar bed en namen we geen bier."
Ad Heesakker: "Er werd verwacht dat je je op zaterdagavond wist te gedragen, c.q. vroeg naar bed en het liefst alleen!!" Jan Sas: "Je ging niet uit op zaterdag. Vaak ging je naar de film en daarna een frietje bij Jan van Eeuwijk. Je ging voor 23.00 uur naar bed. Geen bier. Adriaan van den Donk zei altijd: "Ik kom kijken of je zaterdagavond thuis bent!". Alleen na de wedstrijd werd er bier gedronken tot een uur of 8 en daarna keek je Studio Sport.
Cub Driessen: "Na donderdag geen drank meer en op zaterdag vroeg naar bed." Gerard Luijpen: "Hij had liever dat er niet gestapt werd, maar dat moest ieder voor zichzelf invullen."
Henk Sas: "Hij was daar behoorlijk streng in. (Maar wist ook niet alles)" Sjef van Mourik: "De afspraak was dat de spelers op zaterdagavond voor tien uur op bed lagen."
       

 ------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------
 
Zondag 16 oktober 1966: Met zeker twee bussen vol supporters vertrok het eerste van Aquila  vanaf het voetbalveld aan de Nieuwstraat richting Ochten voor een wedstrijd die op voorhand al bol zou staan van spanning en vijandigheid. De supporters van Uchta stonden bekend als "licht ontvlambaar."

Waren hier in immers in het verleden al niet vaker voetbalwedstrijden geëindigd met de klomp in de hand? De fanatieke supporters uit Ochten stonden met de klompen aan langs de lijn hun club aan te moedigen.

Ze schroomden niet dit schoeisel te veranderen in een slagwapen, wanneer de  scheidsrechter of de tegenstanderweer eens iets deed wat in hun ogen niet door de beugel kon. Dan nam men maar al te graag het heft in eigen hand.
 

Bart Kuijpers: " De uitwedstrijden waren net thuiswedstrijden omdat er zoveel supporters meegingen. Geweldig! We speelde meestal ook goed in de uitwedstrijden."

Jan Sas: "We draaiden een goed seizoen. We hadden een hecht team, het was echt een eenheid met een goede instelling. Zelf heb ik dat seizoen ook veel gescoord (38x). Er was ook altijd veel publiek. We gingen dan met bussen naar de uitwedstrijden. Deze werden aangevuld met toeschouwers."

Sjef van Mourik: "Bij alle wedstrijden waren ook alle vrouwen en vriendinnen van de spelers van de partij dat was altijd gezellig ,maar op een middag kreeg Mies de vrouw van Henk Verbruggen  een bal tegen het hoofd en lag bewusteloos langs de lijn.

Henk liet meteen het spel neerleggen om naar Mies te gaan kijken. Gelukkig viel het nog mee. Ze kwam ze met de schrik vrij en de wedstrijd kon weer worden hervat."

 
De wedstrijd eindigde voor Aquila in een catastrofe. Met maar liefst 4 - 2 werden de blauw-witten van de mat geveegd.

Daarmee kregen de kampioensaspiraties een flinke deuk.

De stand na 7 wedstrijden:
   

------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------

De daarop volgende zondag hoefde Aquila niet te voetballen en kon de aangeschoten adelaar haar wonden likken, "de koppies leegmaken" zoals dat in hedendaags vakjargon heet en haar ogen weer richten op de eerstvolgende wedstrijd tegen S.D.O.O. uit Heteren.
 
Deze afkorting staat voor Samenspel Doet Ons Overwinnen. Aangezien er echter geen krantenverslag beschikbaar is van deze wedstrijd, mogen we met een gerust hart aannemen dat het samenspel van Aquila die middag toch stukken beter was dan dat van de tegenstander, want Aquila won deze wedstrijd met 2 - 4.

De stand na 8 wedstrijden:
   
------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------

Zondag 7 november 1966: Met deze overwinning op zak was het dipje blijkbaar voorbij en kregen "onze jongens" weer de smaak te pakken. De eerstvolgende wedstrijd was thuis tegen WVW. De voetballers uit Weurt stonden op dat moment op de tweede plek en zouden hun huid ongetwijfeld duur verkopen.
 

De voorwaartsen van Aquila hadden echter het vizier op scherp staan en bonden op 6 november 1966 WVW met 6 - 2 aan de zegekar.

Door dit resultaat nam Aquila de tweede plaats over van de ploeg uit Weurt.

  

De stand na 9 wedstrijden:

 
------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------

De eerstvolgende wedstrijd zou tegen AVIOS uit het naburige Alphen zijn. Deze streekderby bracht al jaren de gemoederen in beweging. Tijdens het dagelijks werk, op verjaardagen en partijen, overal werd er over deze jaarlijks terugkerende wedstrijden gesproken. Vaak natuurlijk met het nodige gesteggel, maar altijd op basis van wederzijds respect. 

Illustratief is in dit verband de volgende anekdote:
 

Gerard Luijpen: "Ik was bij Nijtmans, de fietsenmaker op de kade,  om mijn fiets op te halen. Toevallig kwam Leo Hol uit Alphen langs om zijn bromfiets te laten maken. Aangezien we ’s zondags thuis tegen Avios zouden spelen, ging het gesprek natuurlijk over die wedstrijd.

Na veel gesteggel en veel gepraat over wie er uiteindelijk zou winnen, had ik een weddenschap afgesloten om drie kratten bier dat Aquila minimaal drie punten zou halen tegen Alphen. Thuis speelden we 2-2 gelijk en daar wonnen we met 7-0, maar het bier hebben we nooit gekregen!"
.

Het wedstrijdverslag geeft een duidelijk beeld van deze wedstrijd.

De stand na 10 wedstrijden:
 

Ad Heesakker: In de thuiswedstrijd tegen Avios stonden we met 2-0 voor. Avios kwam terug en vlak voor tijd maakte Johan Hol met een afstandsschot vanaf de middenlijn(!) gelijk. Dat was balen!

In de kleedkamer vielen harde woorden en we zijn die week nog bij elkaar geroepen in zaal Arnoldussen. In de bar zijn de frustraties uitgesproken.

Bij de uitwedstrijd in Alphen,waar we toch wel een beetje met gemengde gevoelens naar toe gingen, wonnen we met 0-7! We hadden toen duidelijk iets goed te maken.

 
Deze wedstrijd was tevens de laatste wedstrijd voor de winterstop want door het slechte weer kon de nog geplande uitwedstrijd tegen Woezik geen doorgang vinden. De winterstop duurde tot eind februari.
 
------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------
 
Op zondag 26 februari 1967 werd de competitie hervat met de thuiswedstrijd tegen Ewijk.

Net als in de eerste wedstrijd werd het ook nu een doelpunten-festival. Alleen was het dit keer Aquila die er de meeste voor haar rekening nam.

   
------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------

De schotvaardigheid van Aquila kreeg op zondag 12 maart 1967 een vervolg met de uitwedstrijd tegen DVOL uit Lent. Ongetwijfeld waren er ook dit keer weer veel Dreumelse supporters aanwezig. Zij zagen Aquila afgetekend winnen met maar liefst 1 - 6!
Omdat Uchta in de thuiswedstrijd tegen Woezik een totale off-day had (1 - 3) kwam Aquila nu in puntenaantal gelijk met de ploeg uit Ochten.

De stand na 14 wedstrijden:
 

------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------
 
De daaropvolgende zondag (18 maart 1967) was er maar één wedstrijd. De rest werd afgelast.

Toevallig was het dit keer Aquila die haar wedstrijd tegen OSC uit Oosterhout overtuigend won.

Man of the match was ongetwijfeld Uud Kuijpers, die maar liefst vier van de vijf doelpunten voor zijn rekening nam.

De stand na 14 wedstrijden:
 

Op zondag 26 maart en 2, 10 en 13 april werd er door Aquila niet gevoetbald.
 

------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------
 

Op zaterdag 22 april 1967 keek de Gelderlander alvast vooruit naar de komende wedstrijden. Uchta zou meer kansen hebben om te winnen van DBV, terwijl Aquila de moeilijke uitwedstrijd tegen Lienden voor de boeg had.
 
 
Beide kemphanen slaagden er echter in om te winnen, hoewel dat Uchta gemakkelijker afging dan Aquila, dat met een nipte 1 - 2 overwinning huiswaarts keerde.

 

De stand:
 
------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------

 
Na een inhaalwedstrijd van Uchta was de stand als hiernaast is aangegeven.

Daarbij moet nog in aanmerking genomen worden dat de gestaakte wedstrijd OSC - Uchta (0 - 0) niet in deze stand verwerkt is. Deze wedstrijd blijkt aan het einde van de competitie een cruciale rol te spelen.

De stand:
 
------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------
 

 

Langzamerhand naderde de competitie het einde. Toch stonden er nog een aantal zeer belangrijke duels op het programma, zoals de uitwedstrijd tegen Avios. Verder moest mede koploper Uchta ook nog op bezoek komen......
 
Op 7 mei 1967 behaalde Aquila een regelmatige overwinning in Weurt.

Volgens de krant was het een uitermate slechte wedstrijd.

Ook Uchta maakte geen fouten en vijzelde in de thuiswedstrijd tegen OSC het doelsaldo eens flink op (4-0).

De stand:
 
------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------
   
Op zaterdag 13 mei werd in Maasbommel gespeeld tegen DBV. Ondanks een veldoverwicht slaagde Aquila er niet in de overwinning mee naar Dreumel te nemen. Dat was pech hebben! tijd om er lang over na te denken was er echter niet.
 
Reeds de volgende dag, op zondag 14 mei kwam SDOO op bezoek. 

Ondanks een bedroevend slechte wedstrijd bleven de twee punten toch in Dreumel.

     
En hoe verging het tegenstander Uchta? Deze ploeg speelde maar één wedstrijd maar speelde die wel gelijk. Daarmee bleef het puntverlies voor Aquila dus zonder directe gevolgen.

De stand:
 

------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------
 
De competitie kwam nu in een beslissend stadium. Steeds meer mensen in Dreumel begonnen in te zien dat Aquila volop in de race was voor het kampioenschap. Steeds meer publiek bezocht het sportpark aan de Nieuwstraat of reisde met het eerste elftal mee naar uitwedstrijden.

Ook de Gelderlander voerde de spanning nog wat op met onderstaand stukje. De wedstrijd Avios -  Aquila zou wel eens een beslissende rol kunnen gaan spelen:
 

Het voetbalveld van Avios, gelegen langs de Maas bij Café Tontje van Wichen,  zag die zondagmiddag oranje-zwart maar vooral blauw (Aquila) van de toeschouwers.

Mocht Avios enig moment gedacht hebben tot een stunt in staat te zijn, het oppermachtige Aquila liet die middag duidelijk merken, dat er maar één ploeg recht had op de overwinning. Het verslag van de Gelderlander onderstreept dit nog eens.....

 
Toen men bij thuiskomst hoorde dat de wedstrijd van rivaal Uchta gestaakt was wegens onregelmatigheden, begon er toch iets van hoop te gloren......

Want er waren nu al twee gestaakte wedstrijden die door Uchta nog ingehaald moesten worden en gewonnen waren ze nog allerminst. Stel je toch eens voor dat ze daarbij punten zouden morsen...

Maar mochten er al spelers zijn geweest die wegdroomden bij bovenstaand scenario, dan zal Adriaan van de Donk ze ongetwijfeld weer tot rede gebracht hebben. Hij zal ze ongetwijfeld voorgehouden hebben dat er maar op één manier met Uchta afgerekend kon worden en dat was van ze winnen in de thuiswedstrijd.

De stand:
 
------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------

Maar zover was het nog niet. Eerst moest er nog gespeeld worden tegen Beuningse Boys. De Gelderlander had blijkbaar al haar geld al op Uchta gezet, want de prognoses wezen nou niet bepaald in het voordeel van de Dreumelse voetballers.
Misschien waren de voetballers wel getergd door de negatieve berichtgeving in de krant. We zullen het nooit weten. Dat is ook niet zo belangrijk. Feit is dat Aquila een regelmatige overwinning behaalde en dat midvoor Jan Sas een glaszuivere hattrick scoorde. eindstand: 3-1.

De Gelderlander schreef op maandag 29 mei over deze wedstrijd het volgende: "Hoewel Aquila ook in de eerste helft sterker was dan de Boys, slaagde men er niet in om te scoren. Beuningse Boys vond eenmaal het net, zodat de rust kwam met 0-1. Na de pauze bracht Aquila het krachtsverschil duidelijk tot uitdrukking via de voorhoede speler Sas die een glasheldere hattrick verrichtte."

Prognose De Gelderlander:
------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------
 
 
Dit was dan de wedstrijd waar het allemaal om draaide. Deze wedstrijd zou grotendeels gaan bepalen wie er uiteindelijk kampioen zou worden.

In de dagen voorafgaand aan deze wedstrijd draaide het bestuur overuren om alles tip top in orde te hebben, want er zou een ongekend groot aantal toeschouwers op deze wedstrijd afkomen.

Het aantal zitplaatsen werd uitgebreid en er vond zelfs een voorverkoop van toegangskaarten plaats. Unieke taferelen voor de plaatselijke voetbalclub.

Hentje van Koolwijk: "We telden die middag aan de kassa ruim 2400 bezoekers. Het was zo druk dat je de wedstrijd bijna niet meer volgen kon. Als je een lange kerel was dan kon je misschien nog over de anderen heenkijken, maar anders was het eigenlijk niet te doen.".

 

Op 4 juni 1967 vond dan eindelijk de wedstrijd aller wedstrijden plaats. Deze wedstrijd staat bij iedereen die er bij aanwezig was in het geheugen gegrift. De oud-spelers beleefden het op hun manier........
 
Henk van den Bosch: "Voor de kampioens-wedstrijd tegen Uchta moesten we met z'n allen de hand op de bal leggen en beloven dat we ons 100% zouden geven." De commotie rondom de wedstrijd,de moeizame overwinning,het grote aantal publiek,er werd gesproken over ongeveer een aantal van 1500 toeschouwers, zelfs mijn vader en moeder die zelden op het voetbalveld waren ontbraken niet.

Ook de veldslag na afloop waarbij diverse gewonden vielen is algemeen bekend,het was geen reclame voor de voetbalsport.
       
Jan Sas: "Het was een felle wedstrijd. Er was veel publiek. Een speler van Uchta werd er uitgestuurd. Toen Uchta scoorde, kwamen de toeschouwers van Uchta het veld op. Ze gooiden ook verschillende voorwerpen het veld op. We hadden terecht gewonnen. Na afloop werd er ook flink gevochten." Sjef van Mourik: "Ik herinner me dat er na de wedstrijd door de supporters van Ochten flink werd gevochten in de speeltuin bij het voetbalveld.

Met kettingen en boksbeugels gingen ze de oppasser van de speeltuin (Jaan Cristiaanse) te lijf."
       
Uud Kuijpers: "Van de Kreeft van Uchta werd van het veld gestuurd. verder waren er  relletjes na afloop." Cub Driessen: "Met 3-2 werd er door ons gewonnen. Het was een wedstrijd met veel spanning. Na de wedstrijd draaide het op vechten uit door het publiek."
       
Gerard Luijpen: "Zij hadden een heel goed team met meer voetballend vermogen en techniek; ons team moest dat compenseren met inzet, discipline en individuele klasse."    
 

Het publiek stond drie, vier vijf rijen dik om het veld. Er was spanning, veel spanning, er was teleurstelling, er was ruzie, er was een nipte overwinning, er was blijdschap, maar ook frustratie bij de supporters uit Ochten die zich na afloop van de wedstrijd met kettingen en vouwstoeltjes afreageerden op de Dreumelse supporters én op Jaan Christiaanse.

Deze bejaarde fungeerde al een aantal jaren als onbezoldigd oppasser in de Dreumelse speeltuin. Terwijl hij genietend van het zonnetje op een bankje de spelende kinderen in de gaten hield, kreeg hij een complete horde Ochtense supporters over zich heen. Het was een triest einde van een voor Aquila zo succesvol verlopen middag........
 

De volgende dag lazen we het volgende in de kranten.....
 
de stand:
 

Fier prijkte de Dreumelse adelaar bovenaan de top van de ranglijst. Maar nog was het niet gedaan. Want Uchta moest nog een tweetal gestaakte wedstrijden inhalen. En daarmee lag de druk meteen bij de ploeg uit Ochten. Want aangezien de achterstand vier punten bedroeg, moest er gewonnen worden.
 
------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------
 

De eerste wedstrijd die nog uitgespeeld moest worden, was de wedstrijd Uchta - OSC. Gestaakt met een 0 - 0 stand, omdat het publiek het veld in was komen lopen. Voor straf moest het resterende uur zonder publiek gespeeld worden.

En dat was nog niet alles. Voor trainer-speler Henk van der Kreeft, die tijdens de wedstrijd in Dreumel uit het veld was gestuurd wegens natrappen, had dit incident een nog  vervelender staartje.......
 

 

Maar het geloof in eigen kunnen was weg bij Uchta. De wedstrijd eindigde met de nodige pech in 2 - 2. Daarmee verspeelde de ploeg uit Ochten een punt en ook de kansen op het kampioensschap. Aquila was onbereikbaar geworden.
 

Omdat de wedstrijd zonder publiek gespeeld moest worden hadden de Aquila spelers totaal geen weet van het feit dat ze kampioen geworden waren. Maar ook dit nieuws ging heel snel rond. De meeste spelers weten zich ook nog te herinneren wat ze aan het doen waren op het moment dat ze het heuglijke nieuws hoorden.......
 

Ad Heesakker: "Het was op zaterdagavond en er moest nog een beslissing vallen in een wedstrijd. De uitslag van die wedstrijd was dermate verrassend dat Aquila qua puntenaantal niet meer kon worden ingehaald, dus wij waren KAMPIOEN.

We waren met een groep vrienden in de “Blauwe Sluis in Appeltern toen we telefonisch contact hadden en hoorden dat we kampioen waren. We zijn ter plaatse met feesten begonnen en daarna in Dreumel verder gegaan."

Bart Kuijpers: " Ik kwam net uit de kerk. Toen vertelde Ben Sas het nieuws."

Jan Sas: "Ik was aan het hooien. Meester van Teeffelen vertelde dat we kampioen waren geworden."
       

Cub Driessen: "Uchta speelde een inhaal-wedstrijd gelijk en daardoor waren wij kampioen. Ik was toen op de goede plaats, nl. in café Centraal!"

Gerard Luijpen: "Er is me bij gebleven dat we feest gevierd hebben bij van Deursen in het café."
       

Sjef van Mourik: "Ik was thuis de varkenshokken aan het uitmesten, toen tegen 16.30 uur Toon Hoks de schuur binnen kwam stormen en riep Sjef WE zijn kampioen!  Uchta heeft tegen OSC gelijk gespeeld."

Henk Sas: "Ik woonde nog thuis in de Rooijsestraat en daar werd het mij verteld. Ik weet niet meer door wie."
       
EINDSTAND  
Van de KNVB ontving Aquila een diploma  dat nog steeds in de bestuurskamer hangt.
 

Omdat het kampioenschap totaal onverwacht en zonder te spelen behaald werd, besloot het bestuur de officiële huldiging nog eens dunnetjes over te doen op 19 juni 1967. Dat gebeurde tijdens een wedstrijd tegen Dio. In de pauze trad een andere kampioen op. Dat was nl. Harmonie St. Barbara. Deze was er op 11 juni in geslaagd te promoveren naar de afdeling "Uitmuntend" tijdens marswedstrijden die werden gehouden in Heerewaarden.
 
 
------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------

De hoofdklasse

 

In het nieuwe voetbalseizoen bleef Aquila lange tijd in de "winning mood". Week na week werd er gewonnen en het leek alsof er een stunt in de lucht hing. Maar een paar weken voor het einde van de competitie kwam de klad erin........

 

Sjef van Mourik: "Dat seizoen eindigde Aquila op de tweede plaats."

Jan Sas: "Het ging eigenlijk best wel  goed. We hebben lang bovenin gestaan. De laatste wedstrijden ging het mis, toen verloren we."
       

Cub Driessen: "Het ging goed tot drie wedstrijden voor het einde want die verloren we alledrie."

Gerard Luijpen: "We draaiden goed mee in de bovenste regionen. In februari tegen Nijmegen heb ik een beenbreuk opgelopen. Het was een opzettelijke overtreding en betekende voor mij einde seizoen.."
       

Ad Heesakker: "We hadden een geweldige start. We wonnen wedstrijd na wedstrijd en stonden - als ik het me nog goed herinner - zes wedstrijden voor het einde van de competitie bovenaan.

Tot de uitwedstrijd tegen Nijmegen werd gespeeld en het volgende voorval zich voordeed. We hadden veel tegenwind, het veld was slecht. Er werd een bal gespeeld richting Aquila helft, ik probeerde die bal weg te trappen. Door een stuit op het veld raakte ik de bal aan de onderkant waardoor hij recht omhoog ging. De wind nam de bal mee richting Aquiladoel en viel tussen de lat en de handen van de keeper doel, waardoor we deze wedstrijd verloren.

Dit voorval was het einde van de succesreeks, want we hebben daarna in dat seizoen geen wedstrijd meer gewonnen! Daarom kan ik me het nog zo goed herinneren."
 
Uiteindelijk eindigde Aquila in dit eerste seizoen op een verdienstelijke tweede plaats. Met een beetje geluk had er opnieuw een kampioenschap ingezeten en had Dreumel voor het eerst een heuse amateurclub binnen de dorpsgrenzen gehad.

Dat feest ging dus niet door. Aquila speelde nog 18 seizoenen in de hoofdklasse en behaalde verder o.a. de Maas en Waal Cup in 1972. Het is de spelers van het het vlaggenschip in de jaren nadien niet meer gelukt om kampioen te worden. Toch hopen we van harte dat het nog een keertje zal gaan lukken!
 
------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------
En hoe verliep hun verdere sportcarrière?

De voetbalcarrières van de kampioenen van weleer werden in de jaren daarna beïnvloed door factoren zoals geluk, werk of door domme pech......
       
Ad Heesakker: "Tot mijn 31e jaar heb ik in het eerste elftal gespeeld. Daarna 25 jaar in het veteranenelftal van Aquila tot mijn 56e jaar. Na een afscheidsfeest ben ik toen gestopt.".

Bart Kuijpers: "Ik heb 25 jaar gevoetbald bij Aquila waarvan tien jaar in het 1e elftal. Ik ben in 1985 gestopt wegens achilles-peesblessures."
       

Jan Sas: "Ik heb ongeveer 35 jaar bij Aquila gevoetbald, waarvan 14 jaar in het eerste elftal. Ik voetbal niet meer sinds 2000. Ik kreeg een blessure en het advies was dat het beter was om te stoppen met voetballen.

Ik heb ook nog jaren in de zaal gevoetbald en ben enige jaren coach geweest van het tweede elftal van Aquila."

Gerard: "Vanaf pupil tot aan mijn 23e jaar heb ik bij Aquila gevoetbald. Op mijn 17e speelde ik in het eerste elftal.

Na mijn beenbreuk ben ik weer begonnen met voetballen. In augustus daaropvolgend ben ik na een auto-ongeluk met Theo van Zon gestopt met voetbal."
       

Uud Kuijpers: "Ik heb 35 jaar bij Aquila gevoetbald waarvan 15 jaar in het eerste elftal. Ik ben op mijn 46e gestopt."

Cub Driessen: "Ik heb ongeveer 50 jaar gevoetbald, waarvan 6 ½ jaar in het eerste. Ik ben in september 2006 gestopt."
       

Sjef van Mourik: Ik heb 33 jaar bij Aquila gespeeld, waarvan 21 jaar in het eerste elftal.

Ik ben niet meer actief sinds 1990  vanwege een ernstige knieblessure. Ik ben nog steeds lid van Aquila en dit jaar is dat precies 50 jaar."

Henk Sas:"Ik heb 20 jaar in het eerste elftal gespeeld. Daarvan heb ik tien jaar gekeept en tien jaar gevoetbald. Ik voetbal nu niet meer. Ik ben 8 jaar geleden gestopt, maar ik train nog wel."

 
 
De interesse in voetbal is bij de oud-spelers nog wel aanwezig, maar de meesten volgen het meer van een afstand.......
 

Ad Heesakker: "Ik blijf geïnteresseerd in voetbal; ik heb het altijd de mooiste hobby gevonden. Nu is er tijd voor andere hobby's o.a. familie, golven, bridgen, tuinieren en vakantie. Bart Kuijpers: "Voetbal speelt niet meer zo’n belangrijke rol, maar ik volg het nog wel. Mijn hobby is nu kanaries kweken."
       
Jan Sas: "De interesse in Aquila is minder geworden. Ik ga niet zo aak meer kijken, maar blijf het wel volgen. Ik kijk wel veel voetbal op de televisie. Mijn grootste hobby is nu de duivensport, maar ik ga ook graag fietsen en vissen." Sjef van Mourik: "Ik heb tegenwoordig andere hobby's: mijn kleindochter,  zingen, fietsen,  wandelen en op vakantie gaan."
       
Uud Kuijpers: "Tegenwoordig houd ik vogels en  fiets en wandel ik veel." Cub Driessen: "Ik kijk graag voetbal, ik bridge en ik wandel graag."
       
Gerard: "Voetbal is nog steeds de sport die mij het meeste aanspreekt. Verder tennis en bridge ik nu veel. "

Henk Sas: "Ik doe nog wat bij de jeugd van Aquila. Verder tennis ik graag, doe aan motorrijden en een beetje - niet veel -  voetbal."

 
 
Uitzondering op bovenstaande is zonder enige twijfel Henk van den Bosch........
 

"Ik voetbal nog steeds en hoop dit jaar 60 te worden. Helaas zijn we dit jaar net geen kampioen geworden. Dat is jammer, maar ik geef de moed niet op! Desnoods ga ik tot mijn 80ste door!