22 april 1950 met de s.s.
"Tabinta" vanuit Tandjong Priok, Java.
Aankomst:
aankomst op 15 mei 1950
in Amsterdam.
Opmerkingen:
Wat me opviel was dat
alles in Dreumel zo klein was.
Indrukwekkendste momenten:
Verschillende dingen
hebben een diepe indruk op me gemaakt:
de heenreis en aankomst op het eiland Sabang waar we één dag
verbleven.
Verder de aankomst op Noord Sumatra en de kennismaking met de
bevolking aldaar in gebrekkig Maleis.
Wat ik ook nooit zal vergeten is de
uitspraak die generaal Scholten, territoriaal commandant van de
Nederlandse troepen op Noord Sumatra deed tijdens de ontvangst van
ons regiment.
Hij sprak de kernachtige woorden: "Jullie zullen moeten roeien met
de riemen die jullie niet hebben!"
Daarna het vertrek naar de buitenposten in de bergen rond het
prachtige Tobameer.
Indrukwekkend en droevig was ook de begrafenis van 13 gesneuvelde
kameraden.
Opmerking:
De ons bekende gegevens
stammen uit de periode 1994 - 1995, toen de Stichting "Dreumel 1100"
bezig was met een reünie voor o.a. de veteranen uit Nederlands -
Indië. Eenieder die ons kan helpen met het aanvullen van
bovenstaande gegevens wordt vriendelijk verzocht dit door te geven
aan:
info@tremele.nl
De dienst Welfare van
het Nederlandse leger gaf familieleden van de soldaten de
mogelijkheid een geluidsopname te versturen naar hun zoon in
Nederlands-Indië. De opnamen werden gemaakt in het toenmalige
patronaat. Beluister hieronder de gesproken
groet van de vader van Lard v.d. Bos.
(foto's en teksten van Lard
v.d. Bos)
Storm in de Golf van
Biskaje. Niemand mag aan dek komen. Slagzij van 35 graden
s.s. "de
Groote Beer"
achterzijde van de ansichtkaart
verzonden vanuit de Middellandse Zee
aan boord van
de "Groote Beer"
December 1948: begin van de
2e Politionele Actie. De oranje-gele doeken liggen in een
driehoek op de grond als herkenningsteken voor de
vliegtuigen van de luchtmacht.
De manschappen van de Genie slaan een Baileybrug over
een ravijn van ca. 40 meter diep.
Ondertussen gaan de manschappen een voor een via een
ijzeren balk naar de stad aan de overzijde
Ondertussen gaan de manschappen een voor een via een
ijzeren balk naar de stad aan de overzijde
Het duurde drie dagen en
nachten.........
...... voordat de brug klaar
was
buitenpost op de grens van
Atjeh. Het leven speelde zich....
..... gedeeltelijk in de
grond af. Het enige contact met de buitenwereld was via een
radioverbinding met de hoofdpost.
De post werd afgehaald door
een Pipercub. Twee palen langs de weg, met elkaar verbonden
door een draad waaraan de zak met post hing. Het vliegtuigje
pikte deze op met een dreghaak.
Een djongos van 14 jaar
samen met Lard op de foto. Hij sprak 3 talen. (Maleis, Batak
en Nederlands)
Lard op zijn "kamer"
De inhoud van
een NIWIN-pakket (Nederlands Indisch Welzijn in Nederland)
De graven van de gesneuvelde
kameraden op de buitenposten worden door onze eigen jongens
verzorgd. Later zijn deze graven overgebracht naar Erevelden
op enkele plaatsen in Indonesië.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
