De hond


redactie - Tineke Vink - Liefkens


Deze maand kan ik er niet omheen. Ik wil jullie onze nieuwe hond voorstellen.

Het is een bijna Flatcoated Retriever. Haar moeder heeft een beetje Golden Retriever in zich, vandaar dat ze een wit kinnetje en twee witte achterteentjes heeft. De rest is glanzend zwart, en haar naam is Daantje.        

 

Daantje 10 weken oud

 

In het verleden hebben we al twee andere Flatcoated Retrievers gehad, Mira en Tara. Waarom dit iets minder bekende ras?

Het ras is sinds 1958 in Nederland. Van oorsprong komen de honden uit Engeland. Het is een kruising tussen de rassen New-Foundlander, Labrador, Ierse Setter en Collie.

 
Beknopte beschrijving

Het ras verlangt een lange en bekoorlijke kop, met een niet te brede schedel, kleine vlak hangende oren, bruin of amberbruine levendige en intelligente ogen. De hals is breed, de rug is kort. De voorpoten zijn recht, de achterpoten zijn gespierd met soepele springgewrichten.

De beharing is zwart, dicht en volkomen glad. Zij hebben dus een gladde jas aan (Fatcoated). De staart is met vlag, die driemaal per jaar geknipt moet worden. Net zoals de beharing van de oren, poten, buik en borst. Een enkele keer zie je een Curly-Coated, of een leverkleurige Retriever. Schouderhoogte ca. 58 cm. Het gewicht is ongeveer 30 kilo.

 
Het karakter is blij en onstuimig, speels, eigenwijs en het is een  perfecte toneelspeler. Maar een hardwerkende en erg lieve hond met een hoge aaibaarheidsfactor.
 

Het is bekend dat de Flatcoated pas met de 3 of 4 jaar volwassen is, terwijl de meeste rassen dit al bij de 2 jaar zijn. Daarom zal de opvoeding ook langer en consequenter moeten zijn.

Ook moet men er rekening mee houden dat het onstuimige en blije karakter niet altijd even fijn is. Want als een Flatcoated vrolijk is (bijna altijd) dan weet het hele huishouden dat ook.

De tuin wordt in een moordgang doorgestruind. Eventueel bezoek wordt enthousiast begroet. En haar staart slaat regelmatig de kopjes van de tafel. Daarom heeft een Flatcoated vele, lange en onaangelijnde wandelingen nodig.

 

Nee!!! Geen deftig blokje om

Maar met de oren in de wind de uiterwaarden op. Die prachtige benen laten hollen. Onder elke graspol kan zich wel een beestje schuilhouden, die je dan toch even lekker kunt laten schrikken. Met je zwarte natte neus al die heerlijke snuffels van alle andere beestjes opsnuiven. Tot zover is het voor de baas allemaal nog wel te doen.
 

Maar dan komt het!

Geen sloot is haar te vies. Geen modderplas gaat zij voorbij zonder er doorheen te dansen. Elk stukje drijvend hout moet gered worden uit het altijd aantrekkelijke water. Zelfs de stenen die het vrouwtje weggooit in het water worden weer opgedoken en terug gebracht.

Daarna moet er met vier poten in de lucht, uitgebreid in het zand gerold en gedold worden en tussendoor wordt er een heerlijk ganzen- of paardenpoepje verorberd. Op weg naar huis droogt de vacht wel weer gedeeltelijk op, maar er wordt altijd het nodige zand mee naar huis genomen. Altijd, elke wandeling weer.

 

Dus als je aan een Flatcoated wilt beginnen moet je jezelf goed afvragen of je hier wel tegen kunt.

Een Flatcoated voed je op met een heleboel geduld, humor en afleidingsmanoeuvres. Soms moet je laten merken wie nou echt de baas is. De hond weet goed wat je bedoelt, maar het is veel leuker om net te doen of je niets gehoord hebt.

Of, dat je opeens verschrikkelijke jeuk hebt in je vacht en eerst daar met alle krabbels aandacht aan moet geven.

Onze Flatcoateds zijn overal mee naar toe gegaan.Weekendjes weg in een huisje. Is een feest want je krijgt als hond weer eens veel aandacht van andere menselijke tweevoeters.

  Tara geniet
 

Vakanties in Frankrijk. Op de camping in de zon, voor de vouwwagen een beetje mooi gaan zitten zijn. Maar ook het stromende water in elke beek de baas zien te worden.

Mee op scouting-kamp is ook een happening. De hele dag aandacht van vele kindjes en 's avonds met je kont lekker dicht bij het kampvuur liggen. Eigenlijk maakt een Flatcoated elke dag weer haar eigen feestje, met haar onophoudelijke kwispelende staart.

 
Cursus

Het is daarom belangrijk dat de Flatcoated, maar natuurlijk ook alle andere hondenrassen, een goede basiscursus krijgt.

Als pup kun je je hond nog veel leren. Daarna kan je nog wel een beetje bijsturen, maar dan gaat dat allemaal veel moeizamer.

De opvoeding kost de eerste jaren nogal wat tijd en energie. Maar je gezelschapmaatje geeft je een onmetelijke vriendschap terug.

Bedenk wel dat als je een hond kiest van hetzelfde ras er toch altijd verschil zal zijn. Je kan en mag geen enkele hond met elkaar vergelijken.

Mira, onze eerste Fladcoated, was geweldig lief maar was altijd op zoek naar eten. Zodra ze de kans kreeg stal ze elk voedselproduct dat maar eetbaar was. Als ik dan voor de zoveelste keer haar bestraffend toeprak, keek ze me aan alsof ze wou zeggen ”Ben je nu klaar, want dan kan ik het volgende ondeugende spelletje gaan verzinnen”.

 

Tara op haar mooist

 

 

 Mira op hoge leeftijd

 
 

Tara, onze tweede was perfect. Zo lief! Zo gehoorzaam. Ik ging zelfs met haar een aantal jaren naar de dementieafdelingen op St. Elisabeth in Beneden Leeuwen. Daar ging ze knuffelen met de cliënten. Dan kwamen bij de bejaarden vanzelf de verhalen over hun eigen hond op de boerderij of voor de hondenkar los.

Daantje, is denk ik de pittigste van alle drie. Ze heeft nu al een koppie waar de ondeugendheid vanaf straalt. Zo gedraagt ze zich ook. Maar tegelijkertijd smelt je als ze je met van die fluwelen oogjes aankijkt.

 

Hieronder een gedicht van Silvia Leertouwer dat erg mooi verwoordt hoe je de vriendschap van een hond kan ervaren.

 

Vriendschap.

 

De vriendschap van een hond, is een vriendschap voor het leven.
Voor een ander niet te zien, hoeveel een hond je kan geven.

Want ben je eens verdrietig, dan kijkt hij je aan,
alsof hij zeggen wil, ik zal altijd naast je staan.

En als je dan weer vrolijk bent, dan slaat hij met zijn staart
en blaft alsof hij zeggen wil, dat hebben we weer geklaard.

Zo`n vriendschap is een wonder, een wonder om te beleven.
Zo`n vriendschap kan geen mens, geen mens kan zoiets geven.